Ongelijk investeren voor gelijke kansen

Zelf mag ik er drie van de zeven afvinken. Ik laat heel even in het midden welke vier van de zeven vinkjes niet. Goed, ik geef er eentje prijs. Ik ben vrouw, dus geen man, en dat is al meteen iets waar men iets van vindt. Bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt. Als vrouw hebben we nog steeds te maken met een glazen plafond als het gaat om carrièrekansen. Of worden vrouwen betaald in een lagere loonschaal bij gelijke banen. Of worden vrouwen gevraagd hoe je de opvang van je kinderen regelt als je werkt. Of als je als vrouw ’s nachts door de stad fietst. Er is geen vrouw die niet geleerd heeft om haar sleutels in de hand te houden voor het geval dat. We zitten met twaalf vrouwen in de raad, en zijn assertief, ad rem, doortastend of emotioneel geraakt als een dossier ons aan het hart gaat. Dit wordt anders gewogen dan wanneer een man assertief, ad rem, doortastend of emotioneel geraakt is.

De meeste mensen die in armoede leven zijn vrouwen, en meer specifiek alleenstaande moeders met kinderen. Ook als zij werken, is rondkomen een moeilijke opgave. Hoe zit het met gelijke kansen voor deze vrouwen en voor hun kinderen? Wij staan voor ongelijk investeren om gelijke kansen te creëren, en zo een gelijke start mogelijk te maken. Vanaf min negen maanden tot achttienjaar en ouder. Dat zien we terug in het programma Kiezen voor Kansen, een pareltje waar we trots op zijn. Door integraal naar het leven van alleenstaande moeders en hun omgeving te kijken, zien we hen, en ook hun kinderen.

De gemeente van Roermond is bereid om te investeren in onze samenleving als gemeenschap. Niet alleen voor alleenstaande moeders en hun kinderen. We zijn er als gemeente voor alle inwoners, en gelijke kansen om mee te doen in onze samenleving creëer je door ongelijk te investeren. Daar waar mensen onze steun in de rug nodig hebben, geven we deze steun.

Even terug naar de zeven vinkjes. Ik heb geen vwo-diploma of een universitair diploma, maar ben een stapellaar: de mavo, mbo, hbo en de academie. Mijn ouders waren weliswaar niet hoogopgeleid, maar hebben er wel voor gezorgd dat we thuis alle mogelijkheden hebben gekregen. Dat was geen kwestie van geluk hebben, maar een van hard werken en juiste keuzes maken. Mijn moeder was een van de eerste werkende vrouwen van haar generatie. Daar werd in de jaren ’80 uiteraard wat van gevonden door de omgeving, en ik maak me geen illusies. Dat is nog steeds zo. 

Ik heb me als kind nooit gerealiseerd dat geboren zijn in Nederland, uit Nederlandse ouders, een belangrijk vinkje zou zijn. Er wordt anders naar je gekeken wanneer je geen Nederlandse wortels hebt. Ook als je de derde generatie bent, hier geboren, wordt er anders naar je gekeken. Je moet harder werken, harder je best doen om gelijke kansen te hebben.

Als je niet-hetero bent, ontbreekt een vinkje (volgens het lijstje dan). Roermond als regenboogstad staat voor onze queer community, iets wat helaas nog steeds niet vanzelfsprekend is. Het is dan ook goed dat Roermond investeert in een diversiteitshuis dat samenkomen en ontmoeten mogelijk moet maken voor iedereen, ongeacht seksuele voorkeur.

Hoe meer vinkjes je aantikt, hoe groter de kans is dat je schuldenvrij kunt leven. Schuldenvrij leven en armoede kunnen voorkomen, betekent een voorsprong hebben als het gaat om gelijke kansen hebben in je leven. Roermond zet in op een tweede sociale boekhouder. We investeren in verzachting van armoede, zodat mensen onze steun in de rug voelen door de verdere uitrol van onze Quietcommunity bijvoorbeeld. Dit is ons sociale kompas door de mensen te ontmoeten en met hen het gesprek aan te gaan.

Ik zag vanmorgen een reel van Esmah Lahlah op sociale media, en hoe mooi deze quote van haar om mee af te sluiten: “De zorgen van de één zijn eigenlijk de problemen van ons allemaal. We kunnen als samenleving wel samen-redzaam zijn.”